Groeien, ontwikkelen en leren zijn onlosmakelijk verbonden aan het leven: leren is altijd. Maar wat maakt dat mensen (willen) leren? En wat is het verschil tussen intrinsiek gemotiveerd zijn tot leren en mensen (extrinsiek) aansporen om zich te ontwikkelen?
Intrinsiek leren gaat bijna vanzelf en is meestal leuk. Er is geen dwang van buitenaf, je kiest je onderwerp, je eigen leerstijl en tempo, en onbewust ben je steeds aan het reflecteren waarom je dit leert, waar je nu staat en wat je nog nodig hebt. In de literatuur noemt men dat: feedup, feedback en feedforward.
Maar wat als je voor anderen gaat bepalen dat zij zich moet ontwikkelen? Deze vraag is van groot belang omdat meestal extrinsieke factoren de aansporing vormen tot verandering. Het antwoord: dan blijft het vooral een kwestie van het aanboren van intrinsieke motivatie. Mensen ruimte geven zich te ontwikkelen; de context uitdagend maken, stimuleren, coachen en motiveren. Maar altijd geldt dat de persoon zijn of haar eigen route moet kunnen kiezen.
Overweeg vooral niet het leerproces bij anderen te willen versnellen omdat het de organisatie beter uitkomt. Trek eens de vergelijking met het laten groeien van gras. Je kunt de omstandigheden gunstig beïnvloeden door te bemesten, mos verwijderen, water geven, verticuteren en meer. Je kunt van alles doen om het gras optimaal te laten groeien maar bedenk…gras gaat niet harder groeien door eraan te trekken.
