Een beroemde Formule 1-coureur, ik geloof dat het Mario Andretti was, zei ooit: ‘Als je denkt dat je alles onder controle hebt, ga je niet hard genoeg’.
Ons wordt vaak gevraagd: ‘Alles onder controle?’ Dan moet ik geregeld aan die uitspraak denken. Bovendien, wat is alles? …
Natuurlijk hebben we nooit alles onder controle. Er zijn zoveel factoren van invloed op wat we doen en beslissen. Vanuit dat perspectief mógen we fouten maken. Het gaat erom dat we leren van wat er gebeurt en leren van onze fouten. Pas dan worden we beter en kunnen we groeien.
Dan kun je het misschien ook omdraaien. Is fouten maken dan niet voorwaardelijk, om te kunnen leren?
Dat lijkt ingewikkeld in de wereld waarin wij werken. In de zorg en in de ouderenzorg is fouten maken niet erg handig. Dat grijpt wel heel direct in in het welzijn en zelfs de gezondheid van de mensen die aan onze zorg zijn toevertrouwd. En het is ook nooit een vrijbrief om de mist in te gaan. Zorgvuldigheid en goede, misschien wel maximale, inzet zijn voorwaardelijk en vereist. Toch gaan dingen mis. Dan is het aan ons en iedereen om te bepalen hoe we daarmee omgaan. En vanzelfsprekend is fouten maken niet de enige didactische werkvorm. Instructie, voorbeeldgedrag, voorschriften, regels en protocollen en al het andere maken dat we de goede dingen doen.
Vervolgens is het aan ons allemaal dat we die dingen ook goed doen. Dat geldt in elke organisatie, voor iedereen en van hoog tot laag.
Maak fouten! Nog een quote van Andretti – ‘Als je te bang bent om fouten te maken, zul je je doel niet bereiken’.
Ga daar vervolgens goed mee om. Help elkaar. Laat zien dat je zelf ook niet onfeilbaar bent. Verbeter de ander en verbeter jezelf. Wees niet bang. Heb vertrouwen en geef vertrouwen. Leren is altijd.
Het mooie is dat deze methode van leren overal werkt. In elke branche, in elke organisatie, in elk vak, en voor iedereen. Dus ook voor ons in de wereld van ouderenzorg en thuiszorg, van de helpende tot en met de bestuurder.
En altijd…
