Student Isabel, 1e-jaars VZ IG -MZ verheugde zich erg op haar start in de praktijk. Joepie, wat had ze er naar uitgezien om niet meer alle dagen naar school te hoeven gaan. Lekker vroeg was ze die dag vertrokken om vooral op tijd in Huize Reitdiep te zijn. Ze trof werkbegeleider Anita met wie ze de eerste dagen mee zou lopen. Anita was erg terughoudend in het geven van opdrachten. Ze vertelde dat de bewoners oud en kwetsbaar zijn en daarom moest Isabel in het begin vooral kijken. Na 7 uur was Isabel ‘kijkmoe’ … ze wist zich geen houding te geven. Ging tegen de muur hangen en op stoelen zitten. De werkbegeleider sprak haar hierop aan en verwachtte een positieve houding. Ze wilde geen ‘hangjongerengedrag’ zien!
Is dit nu Leren in de Praktijk? Kijken, Kijken, kijken… De werkbegeleider zei dat zij 30 jaar geleden ook zo was begonnen.
Isabel dacht goed na; ’ hoe kom ik hieruit…? ‘ Ze kreeg een geweldige ingeving: ik vraag Anita of ze van de popgroep Doe Maar houdt. Gelukkig was dit zo en toen kon Isabel zeggen: ‘Naast hun mooie muziek vind ik vooral de naam van de band mooi: DOE MAAR’.
Dat is wat Isabel wil … doen, doen, doen en dat combineren met ondersteuning van het hoe en waarom. Ze hoopt dat alle begeleiders in de praktijk deze spreuk boven hun bureau plakken:
‘Wat we moeten leren doen, leren wij door het te doen’
En toeval bestaat niet, want ineens klonk het lied ‘Doe maar net alsof’ van de band ‘Doe Maar’ op Radio Noord. Anita begreep het, dacht na en zei: ‘Kom, we gaan mevrouw Top helpen, ze wil graag in bad’. Wat was Isabel gelukkig, ze mocht ‘los’, beleven, laten zien wat ze kan, gaan leren, luisteren, zien, vragen, afkijken. Dat gebeurt allemaal bij het DOEN. Nu voelde ze zich welkom en nuttig. ’Dit is wat ik wil… leren door te doen. Dit is de manier waarop ik verzorgende wil worden!
