Verbinding
Al een aantal jaren ben ik aan het leren. Op een bepaald moment in mijn leven begon dat: ik besloot om mij om te scholen en kreeg de kans om mijn Verzorgende IG opleiding te behalen. Daarna kon ik mij verder ontwikkelen binnen organisaties, als laatste bij mijn huidige werkgever (Zinn zorg) die mij in staat stelde om de opleiding tot eerste verantwoordelijk verzorgende te volgen.
In alle opleidingen en scholingen kom je in contact met het bekende maar ook met nieuwe kennis over de zorg. Je deelt je ervaringen met medestudenten en je merkt dat waar je mogelijk zelf tegen aanloopt, dit niet vreemd of raar is. Anderen overkomt dat net zo.
De lessen en opdrachten tijdens de EVV-opleiding brengen je meer verdieping in het bieden van zorg aan de bewoners maar ook in de omgang met familie en mantelzorg. Je oefent de opdrachten in de praktijk en deelt je kennis en ervaringen tijdens de lesdagen. Daarnaast coördineer je bepaalde werkzaamheden in een team. Een uitdagende taak die goed bij mij past. Voordat ik mijn diploma van Eerste verantwoordelijk verzorgende in ontvangst mocht nemen, moest ik voldoen aan het maken en presenteren van een verbeterplan. Dit plan is als volgt tot stand gekomen.
Ik werk in een afdeling die ‘individueel wonen’ heet. Hier kunnen de bewoners (met indicatie) zo veel mogelijk zelfstandig wonen Zij hebben een appartement met een ruime kamer, aparte slaapkamer, eigen keukenblok, ruime badkamer. Wij kenden in onze afdeling geen huiskamer waar cliënten hun medebewoners kunnen ontmoeten. Waar zij met elkaar eten of een drankje doen. Ik merkte tijdens de zorgmomenten dat daar wel behoefte aan was. Door in gesprek te gaan met de bewoners heb ik onderzocht wat die behoefte nu inhield. Was het het groepsverband of miste men ook het 1 op 1 contact doordat men geen mantelzorg, kennis of voldoende familie heeft. Veel ideeën en vragen kwamen naar voren. Samen met het team begonnen we een gezamenlijke spelletjesmiddag, in de vertrekruimten, ook om te kijken of er meer bewoners hun voordeur zouden openen om mee te willen doen.
Het werd een succes dat uitbreidde tot een verzoek aan de organisatie om ons zorgkantoor te gaan delen met onze bewoners. Waren er meubels beschikbaar en een klein budget voor aankleding? Dit lukte, geen nieuwe spullen maar prima te doen. Het bleef een succes en al gauw was de vraag: kunnen we nog meer plek voor onze bewoners creëren. De medewerkers gingen op flexplekken hun (administratieve) werk doen of als wens (die we nog hebben) met behulp van een laptop in de sfeervolle hoeken in vertrekruimten. Zo krijgt onze bewoners nog meer plek voor elkaar en zijn wij zichtbaar. En zo ontwikkelt het nog steeds verder en kijken we alleen naar vraag en mogelijkheden. Als kers op de taart werd de Dieverdoatieroemte (Gronings voor ontmoetings-, activiteitenruimte) kort geleden binnen onze organisatie beloond met de waarderingsprijs 2019. Ik citeer een bewoner die bij deze uitreiking aanwezig was: “door de Dieverdoatieroemte hebben we als bewoners meer verbinding met elkaar gekregen.’
Het is het mooiste antwoord die ik na deze opleiding en ontwikkelingen kon krijgen.
